- wypierać\ się
- несов. kogo-czego отрекаться, отказываться от кого-чего; ср. wyprzeć się+
zapierać się
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
wypierać\ się
Смотреть что такое "wypierać\ się" в других словарях:
wypierać się – wyprzeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odsuwać od siebie jakieś zarzuty, utrzymując, że nie jest się sprawcą czegoś, zapewniać, że się nie zrobiło, nie powiedziało czegoś, o co jest się posądzonym; odżegnywać się od… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wypierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wypieraćam, wypieraća, wypieraćają, wypieraćany {{/stl 8}}– wyprzeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vb, wypieraćprę, wypieraćprze, wypieraćprzyj, wypieraćparł, wypieraćparli, wypieraćparty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzekać się – wyrzec się — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie przyznawać się do związku z kimś, z czymś; wypierać się, zapierać się kogoś, czegoś; zrywać z kimś, z czymś, rezygnować z kogoś, z czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrzec się rodziny, znajomych. Wyrzec się przyjemności,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyprzeć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wypierać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyprać — dk IX, wypraćpiorę, wypraćpierzesz, wypraćpierz, wypraćprał, wypraćprany wypierać ndk I, wypraćam, wypraćasz, wypraćają, wypraćaj, wypraćał, wypraćany 1. tylko dk «oczyścić tkaninę z brudu za pomocą wody i mydła (lub innych środków piorących);… … Słownik języka polskiego
wyprzeć — I dk XI, wyprzećprę, wyprzećprzesz, wyprzećprzyj, wyprzećparł, wyprzećparty, wyprzećparłszy wypierać ndk I, wyprzećam, wyprzećasz, wyprzećają, wyprzećaj, wyprzećał, wyprzećany «prąc, pchając usunąć coś skądś, usunąć siłą kogoś lub coś; wypchnąć»… … Słownik języka polskiego
żywy — żywywi, żywywszy 1. «taki, który żyje, który jest właściwy żyjącemu organizmowi; żyjący» Żywy organizm. Istota żywa. Żywe komórki. ∆ Inwentarz żywy «zwierzęta użytkowe znajdujące się w gospodarstwie rolnym» ∆ Przyroda żywa, świat żywy «zwierzęta… … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
dziecko — 1. Cudowne dziecko «dziecko odznaczające się niezwykłymi, jak na jego wiek, zdolnościami»: (...) był cudownym dzieckiem. (...) Talent rozwinięty bardzo wcześnie – zachowane rysunki ośmioletniego chłopca są nie tylko zdumiewająco dojrzałe, ale… … Słownik frazeologiczny
umywać – umyć ręce — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie chcieć mieć z czymś do czynienia, wypierać się kogoś, czegoś, odcinać się od brania odpowiedzialności za coś {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
partia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIb, lm D. partiatii {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} organizacja polityczna o określonym programie i założeniach ideologicznych, grupująca ludzi o podobnych poglądach politycznych,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
